Prawa i obowiązki INSPEKTORA – Nr 59 (249)
Prawo Budowlane
Art. 25
Do podstawowych obowiązków inspektora nadzoru inwestorskiego należy:
- reprezentowanie inwestora na budowie przez sprawowanie kontroli zgodności jej realizacji z projektem lub pozwoleniem na budowę, przepisami oraz zasadami wiedzy technicznej;
- sprawdzanie jakości wykonywanych robót (…), a w szczególności zapobieganie zastosowaniu wyrobów budowlanych wadliwych i niedopuszczonych do stosowania w budownictwie.
- sprawdzanie i odbiór robót budowlanych ulegających zakryciu lub zanikających (…);
- potwierdzanie faktycznie wykonanych robót oraz usunięcia wad, a także, na żądanie inwestora, kontrolowanie rozliczeń budowy.
Art. 26
Inspektor nadzoru inwestorskiego ma prawo:
- wydać kierownikowi budowy polecenia, potwierdzone, wpisem do dziennika budowy, dotyczące: usunięcia nieprawidłowości lub zagrożeń, wykonania prób lub badań, także wymagających odkrycia robót lub elementów zakrytych, oraz przedstawienie ekspertyz dopuszczenia do stosowania w budownictwie wyrobów budowlanych oraz urządzeń.
Rola inspektora nadzoru inwestorskiego jest całkowicie odmienna od tej, jaką odgrywa kierownik budowy. Kierownik budowy pełni funkcję organizatorsko-kierowniczą, związaną z procesem budowlanym już od przejęcia od inwestora i odpowiedniego zabezpieczenia terenu budowy aż do zakończenia faktycznego budowy i przygotowania jej do prawnego zakończenia.
Inspektor nadzoru inwestorskiego jest uczestnikiem procesu budowlanego, który pełni w imieniu i na rzecz inwestora funkcję nadzoru nad prawidłowym prowadzeniem budowy.
Biorąc powyższą regulację prawną pod uwagę należy wskazać na dwa istotne obowiązki inspektora nadzoru inwestorskiego w procesie budowlanym:
- kontrola zgodności robót budowlanych z projektem,
- żądania przedstawienia ekspertyz dopuszczenia do stosowania w budownictwie określonych wyrobów budowlanych.
Bezsporne jest, że Zarząd przystąpił do remontów dachów za kwotę ok. 900 000,00 zł bez projektu.
Bezsporne jest, że inspektor nadzoru ten nieprawidłowy stan rzeczy zaakceptował, powodując tym samym, że kontrola realizacji robót budowlanych była iluzoryczna.
Bezsporne jest, że wykonawca nie przedstawił ekspertyzy dotyczącej ponownego wykorzystania starej, 20-letniej, zdegradowanej wełny, tym bardziej, że w przeglądach okresowych stwierdzono:
- zawilgocenie wełny mineralnej,
- brak wentylacji pod pokryciem dachowym,
- zbyt mała ilość oraz wadliwie ułożona wełna mineralna.
Inspektor nadzoru inwestorskiego miał obowiązek zażądać od wykonawcy ekspertyzy stwierdzającej, że ponownie użyta stara, zdegradowana wełna posiada nadal odpowiednie parametry termoizolacyjne i zachowa je przez okres przynajmniej 20 lat; w ten jedyny sposób można byłoby uniknąć zastosowania wyrobów budowlanych wadliwych.
Inspektorem nadzoru inwestorskiego w okresie, kiedy były prowadzone roboty budowlane związane z remontem dachu był Mirosław Kruczyński.
Należy podkreślić, że inwestorem była Spółdzielnia tzn. mieszkańcy Osiedla i inspektor Kruczyński działający w imieniu i na rzecz Spółdzielni miał obowiązek zabezpieczenia naszego interesu poprzez należyty nadzór nad robotami prowadzonymi przez Tymińskiego.
W mojej opinii z tego obowiązku się nie wywiązał ponieważ:
- zalecenia wynikające z audytu termomodernizacyjnego, na podstawie którego został zaciągnięty kredyt nie zostały zrealizowane,
- dopuszczenie robót budowlanych bez projektu,
- użycie starej, zdegradowanej wełny, bez wykonania ekspertyzy dopuszczającej jej do ponownego wykorzystania.
Z podpisanej umowy wynika, że Mirosław Kruczyński złożył oświadczenie, iż przez cały okres realizacji umowy będzie posiadał ważną polisę OC odpowiedzialności zawodowej na kwotę min. 200 000,00 zł.
Abstrahując od dziwnego zapisu w umowie dot. złożenia oświadczenia o posiadaniu polisy OC zamiast złożenia samej wykupionej polisy Zarząd w składzie Jacek Liebert, Michał Starzewski, Julita Złotek powinien wystąpić z roszczeniem do Mirosława Kruczyńskiego o niedopełnienie ciążących na nim obowiązków. Ze sprawozdań Zarządu oraz podjętych uchwał wynika, że z takim roszczeniem nie wystąpiono.
Po dwóch latach od przeprowadzonego remontu dachów mieszkańcy poddaszy mają latem „saunę” – temperatura osiąga nawet 40 st. Celsjusza, zimą „krioterapię”. Wszystko wskazuje, że stara, zdegradowana wełna utraciła swoje właściwości izolacyjne i z każdym rokiem będzie coraz gorzej.
Oto styl w jakim są przeprowadzane remonty w Spółdzielni Mieszkaniowej „Osiedle Zacisze” w Warszawie
Tak wyglądają elewacje po przeprowadzonej pierwszej termomodernizacji – docieplenie ścian. Elewacja jak gąbka chłonie wodę, pokryta jest przy tym plechami glonów, a w budynkach rozwija się grzyb.
W tym czasie Spółdzielnia zatrudniała inspektora nadzoru, którego zadaniem było reprezentowanie inwestora na budowie przez sprawowanie kontroli zgodności jej realizacji z projektem, trzyosobowy Zarząd i Rada Nadzorcza. Kontrola i nadzór nad robotami budowlanymi był iluzoryczny, remont został przeprowadzony w stylu badziewnym.
Toteż nic dziwnego, że mieszkańcy mają dosyć badziewa remontowego i skrupulatnie zaczęli kontrolować poczynania Zarządu.
Autor: Czarek Meszyński
(21)Nie lubię tego!
(2)Jedna odpowiedź na Prawa i obowiązki INSPEKTORA – Nr 59 (249)
Dodaj komentarz
Musisz się zalogować, aby móc dodać komentarz.
Zawilgocona wełna mineralna traci wartość izolacyjną. Aby temu zapobiec producenci oferują wyroby w różny sposób hydrofobizowane. Na czas transportu i składowania wełna jest chroniona foliowymi opakowaniami.
Wełna mineralna, jak każdy materiał budowlany, może być narażona na zawilgocenie
Zjawisko to występuje wówczas, gdy wbudowana w konstrukcję na przykład ścian lub stropodachów, zostanie nieszczelnie zabezpieczona warstwami ochronnymi. Przyczyną zawilgocenia może być także kondensacja pary wodnej wewnątrz konstrukcji występująca na skutek niewłaściwego zaprojektowania układu warstw. Zawilgocenie materiału może też nastąpić w czasie transportu i nieodpowiedniego przechowywania.
Zawilgocona wełna mineralna traci na wartości izolacyjnej. Aby temu zapobiec producenci oferują wyroby w różny sposób hydrofobizowane. Ponadto na czas transportu i składowania wełna mineralna jest chroniona foliowymi opakowaniami.
Dopuszczalne zawilgocenie wełny mineralnej: normy
Dopuszczalne zawilgocenie wełny mineralnej ograniczone jest wymaganiami normowymi. Norma EN 1609:1999 (dotycząca wyrobów do izolacji cieplnej stosowanych w budownictwie) podaje opis urządzeń i procedur do określania krótkotrwałej nasiąkliwości wodą. Norma symuluje podatność na absorpcję wody na skutek ciągłych opadów deszczu, trwających 24 godziny w trakcie robót budowlanych.
Zasada badania polega na określeniu zmian w masie próbki, której dolna część jest zanurzona w wodzie przez okres 24 h. Nadmiar wody, która przylega do powierzchni materiału, ale nie została wchłonięta należy:
1. usunąć poprzez odsączenie – metoda A,
2. uwzględnić w obliczeniach poprzez odjęcie masy początkowo wchłoniętej wody – metoda B (metodę B można zastosować tylko wtedy, gdy ilość początkowo zaabsorbowanej wody jest ≤ 0,5 kg/m2).
Krótkotrwałą nasiąkliwość wodą w metodzie częściowego zanurzenia Wp [kg/m2] oblicza się według wzoru (wynik Wp zaokrąglamy do 0,01 kg/m2):
w metodzie A: Wp = (m24– m0)/Ap
w metodzie B: Wp = (m24– m1)/Ap
m0 - masa początkowa próbki, określona za pomocą metody A, w kilogramach
m24 - masa próbki po częściowym zanurzeniu przez 24 godziny (metoda A i B), w kilogramach
m1 - masa próbki uwzględniająca wodę zaabsorbowaną początkowo, określona za pomocą metody B, w kilogramach
Ap - pole dolnej powierzchni próbki, w metrach kwadratowych.
Norma PN-B-23116:1997 "Wyroby do izolacji cieplnej w budownictwie. Filce, maty i płyty z wełny mineralnej" podaje bardzo podobną procedurę badawczą i określa nasiąkliwość mianem w [g/m2]. Norma ta jednocześnie podaje wymagania:
– dla filców, mat i płyt typu W (wypełniających), w ≤ 3000 g/m2;
– dla płyt typu O (obciążonych), w ≤ 1000 g/m2.
Ponadto ogranicza ona zawartość wilgoci sorpcyjnej (określonej w procentach masowych) do nie więcej niż 1,5% (m/m = masa/masy). Zawartość wilgoci sorpcyjnej w produkowanych w kraju wyrobach z wełny kamiennej i szklanej najczęściej jest mniejsza niż 0,5%.
Wełna mineralna: dopuszczalne zawilgocenie wg norm
inShare
Tagi: izolacja termiczna, wełna mineralna, wilgoć w domu
Zawilgocona wełna mineralna traci wartość izolacyjną. Aby temu zapobiec producenci oferują wyroby w różny sposób hydrofobizowane. Na czas transportu i składowania wełna jest chroniona foliowymi opakowaniami.
Wełna mineralna, jak każdy materiał budowlany, może być narażona na zawilgocenie
Zjawisko to występuje wówczas, gdy wbudowana w konstrukcję na przykład ścian lub stropodachów, zostanie nieszczelnie zabezpieczona warstwami ochronnymi. Przyczyną zawilgocenia może być także kondensacja pary wodnej wewnątrz konstrukcji występująca na skutek niewłaściwego zaprojektowania układu warstw. Zawilgocenie materiału może też nastąpić w czasie transportu i nieodpowiedniego przechowywania.
Zawilgocona wełna mineralna traci na wartości izolacyjnej. Aby temu zapobiec producenci oferują wyroby w różny sposób hydrofobizowane. Ponadto na czas transportu i składowania wełna mineralna jest chroniona foliowymi opakowaniami.
Dopuszczalne zawilgocenie wełny mineralnej: normy
Dopuszczalne zawilgocenie wełny mineralnej ograniczone jest wymaganiami normowymi. Norma EN 1609:1999 (dotycząca wyrobów do izolacji cieplnej stosowanych w budownictwie) podaje opis urządzeń i procedur do określania krótkotrwałej nasiąkliwości wodą. Norma symuluje podatność na absorpcję wody na skutek ciągłych opadów deszczu, trwających 24 godziny w trakcie robót budowlanych.
Zasada badania polega na określeniu zmian w masie próbki, której dolna część jest zanurzona w wodzie przez okres 24 h. Nadmiar wody, która przylega do powierzchni materiału, ale nie została wchłonięta należy:
1. usunąć poprzez odsączenie – metoda A,
2. uwzględnić w obliczeniach poprzez odjęcie masy początkowo wchłoniętej wody – metoda B (metodę B można zastosować tylko wtedy, gdy ilość początkowo zaabsorbowanej wody jest ≤ 0,5 kg/m2).
Krótkotrwałą nasiąkliwość wodą w metodzie częściowego zanurzenia Wp [kg/m2] oblicza się według wzoru (wynik Wp zaokrąglamy do 0,01 kg/m2):
w metodzie A: Wp = (m24– m0)/Ap
w metodzie B: Wp = (m24– m1)/Ap
m0 - masa początkowa próbki, określona za pomocą metody A, w kilogramach
m24 - masa próbki po częściowym zanurzeniu przez 24 godziny (metoda A i B), w kilogramach
m1 - masa próbki uwzględniająca wodę zaabsorbowaną początkowo, określona za pomocą metody B, w kilogramach
Ap - pole dolnej powierzchni próbki, w metrach kwadratowych.
Norma PN-B-23116:1997 "Wyroby do izolacji cieplnej w budownictwie. Filce, maty i płyty z wełny mineralnej" podaje bardzo podobną procedurę badawczą i określa nasiąkliwość mianem w [g/m2]. Norma ta jednocześnie podaje wymagania:
– dla filców, mat i płyt typu W (wypełniających), w ≤ 3000 g/m2;
– dla płyt typu O (obciążonych), w ≤ 1000 g/m2.
Ponadto ogranicza ona zawartość wilgoci sorpcyjnej (określonej w procentach masowych) do nie więcej niż 1,5% (m/m = masa/masy). Zawartość wilgoci sorpcyjnej w produkowanych w kraju wyrobach z wełny kamiennej i szklanej najczęściej jest mniejsza niż 0,5%.
Norma PN-EN 12087:2000 dotyczy również materiałów izolacyjnych w budownictwie – określa ich nasiąkliwość wodą przy długotrwałym zanurzeniu (po 28 dniach zanurzenia częściowego – Metoda 1 lub całkowitego – Metoda 2).
Kondensacja pary wodnej w warstwie izolacji termicznej
Możliwość wystąpienia kondensacji pary wodnej wewnątrz przegrody zależy od wilgotności względnej otaczającego ją powietrza, izolacyjności cieplnej przegrody, układu warstw oraz przepuszczalności pary wodnej użytych materiałów.
Projektowanie przegród - podstawowe zasady
Przy projektowaniu przegród oddzielających środowiska o różnej zawartości pary wodnej należy kierować się następującymi zasadami:
w pomieszczeniach o wilgotności względnej powietrza fi ≤ 55%, a więc w większości pomieszczeń mieszkalnych i pomieszczeń użyteczności publicznej, można stosować przegrody jedno- i wielowarstwowe;
w pomieszczeniach o wilgotności powietrza fi > 55% należy ograniczyć dopływ pary wodnej do wewnętrznych warstw przegrody. Można w tym celu zastosować warstwy wewnętrzne o dużym oporze dyfuzyjnym lub paroizolację, układaną pomiędzy okładziną wewnętrzną a izolacją termiczną;
w przegrodach wielowarstwowych opór dyfuzyjny warstwy konstrukcyjnej lub okładziny wewnętrznej przegród powinien być równy lub większy od oporu dyfuzyjnego warstwy (okładziny) zewnętrznej. W praktyce każda przegroda dwuwarstwowa z wewnętrzną warstwą murowaną i ociepleniem zewnętrznym z wełny pokrytej tynkiem mineralnym spełnia ten warunek;
w przypadku zastosowania warstw zewnętrznych o dużym oporze dyfuzyjnym (np. blacha, szkło, pokrycie papowe) należy stosować szczeliny powietrzne wentylujące izolację;
wyroby z wełny mineralnej charakteryzują się stosunkowo dużą (w porównaniu z innymi materiałami budowlanymi) wartością współczynnika przepuszczania pary wodnej s = 480*10-4 g(m.h.hPa). Dzięki temu nadmiar pary wodnej łatwo przenika przez ten materiał;
przegrody w pomieszczeniach o dużej wilgotności powietrza, w chłodniach, stropodachy pełne, docieplenie ścian istniejących należy projektować po przeprowadzeniu dokładnych analiz cieplno-wilgotnościowych, uwzględniających specyfikę tych pomieszczeń i przegród.
Źródło: MURATOR